ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΜΟΥ ΣΥΝΘΕΤΩ ΡΑΨΩΔΙΑ
ΝΑ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΑΣΩΝ
Τ’ΑΣΤΕΡΙΑ
ΝΑ ΛΑΜΨΟΥΝ ΣΤΟ ΣΤΕΡΕΩΜΑ ΑΠΟΨΕ
*****
ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΘΑ ΝΤΥΣΩ
ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΜΟΥ
ΘΑ ΤΟΥΣ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΩ
Ν’ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ
*****
ΣΑΝ ΛΕΥΚΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ
ΠΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ
ΚΑΛΠΑΖΟΥΝ ΑΠΟΨΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ
*****
Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ
ΣΕ ΠΡΑΣΙΝΗ ΛΙΜΝΗ
ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΕΙ Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ
ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ
*****
ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

ΜΑΣΚΕΣ

Μάσκες αλλόκοτες.
Στην όψη αλλοπρόσαλλες.
Χιλιόχρονες μορφές.
Αθάνατες κι ολόρθες.
Αλύγιστες ψυχές.
Αλύτρωτες μα θες.
Σαν άφθαρτες κορφές,
ζωή ακατανόητη αυτές.
Το άσπλαχνο κουφάρι τους,
σαν να’τανε καμάρι τους,
άφησαν πίσω τους εψές.
Την νύχτα τις χρειάστηκες.
Μ’αυτές παρουσιάστηκες.
Έδωσες την ψυχρή παράστασή σου.
Έκρυψες την πικρή αλήθεια σου.
Μαύρη είναι τώρα η μοίρα σου.
Χωρίς ίσκιο η φλόγα σου.
Δίχως πνοή η ανάσα σου.
Έπεσε το πρωί η μάσκα σου.

Μοίρασε το άρθρο!