ΑΚΡΙΒΕΙΑ– Του latsion
Απόγευμα στο σπίτι μπροστά στην ανοιχτή τηλεόραση. Η εκφωνήτρια λέει ότι ο Έλον Μασκ πήρε το Τουίτερ, και η γιαγιά ακούει Ελομάς. Γυρίζει σε μένα: «Αυτό το σούπερ μάρκετ που αγοράζει ο ΕΛΟΜΑΣ είναι φθηνό;». Συνεννόηση μπουζούκι. Στο καπάκι εμφανίζεται ο Ρώσος Πατριάρχης και εύχεται στους νεκρούς του πολέμου «Καλή Ανάσταση». Και αφού είπαν για την επιδότηση στα καύσιμα και το ρεύμα, αμέσως ξανάπιασαν την Πισπιρίκου. «Αυτό το σήριαλ προβλέπεται να έχει διάρκεια μεγαλύτερη από τη Λάμψη», λέει η γιαγιά που πρόλαβε τον Φώσκολο. Πάντως, κορωνοιός, πόλεμος, πυρηνική απειλή, οικονομική κρίση, ακρίβεια, μάνα φόνισσα, δολοφονίες μαφιόζων, ερωτοχτυπημένοι γυναικοκτόνοι, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, όπως έλεγε και ο Ηλιόπουλος. Ο ιστορικός του μέλλοντος που θα γράψει για τη σημερινή Ελλάδα θα τελειώνει με τη φράση: «Δεν περιγράφω άλλο».
Ο μπαμπάς μου ο Μπάμπης είναι ειδικός στις οικονομίες κλίμακος. Μ΄αυτή τη σύνταξη και άνεργο εμένα, απορώ πως τα βγάζει πέρα. Όχι ότι σπούδασε Οικονομία ή Διοίκηση Επιχειρήσεων αλλά διαχειρίζεται το χρήμα καλύτερα και από τον Σταικούρα. Μου λέει λοιπόν σήμερα: «Σήκω να πάμε στο σούπερ μάρκετ». Απόρησα, γιατί μέχρι τώρα πήγαινε μόνος του. «Εμένα τι με θέλεις;», τον ρωτάω. «Να κουβαλάς τις σακούλες», μου απαντά. Με την τιμή της βενζίνης στα δυόμισι ευρώ, από σήμερα δεν κουνάμε αμάξι και πάμε με τα πόδια». «Άσε», του λέω, «περιμένω τηλέφωνο από την Καίτη». «Καλά ρε, με δουλεύεις;» μου κάνει, «εμείς τα χρόνια εκείνα περιμέναμε τηλέφωνο γιατί είχαμε μόνο σταθερό στο σπίτι. Εσύ το κινητό το έχεις πάνω σου».
Σηκώθηκα και πήγα. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Αφού δεν δουλεύω. Στο σπίτι μας αυτή τη στιγμή μόνο η Πέπη δουλεύει με πρόγραμμα. Η αλήθεια είναι ότι όταν τη ρώτησα τί δουλειά κάνει, μου απάντησε ότι η δουλειά που κάνει είναι να ψάχνει για δουλειά!
Περπατήσαμε τρία χιλιόμετρα μέχρι το μεγάλο σούπερ μάρκετ. «Πατέρα» του λέω, «τόσα χρόνια μου λες ότι παλιά εσείς πηγαίνατε στη δουλειά με τα πόδια. Ήρθε ο καιρός να λέμε και μείς στα δικά μας παιδιά ότι στα νιάτα μας εμείς πηγαίναμε στο σούπερ μάρκετ με τα πόδια».
Μέσα στο σούπερ μάρκετ οι γριές έβλεπαν τις τιμές στα τυριά και σταυροκοπιόντουσαν. Αυτή η ακρίβεια έχει παλαβώσει τον κόσμο. Άσε που μια βδομάδα μας έχει τρελάνει η τηλεόραση με τη επιχορήγηση της τιμής του ρεύματος. Είναι σαν να έχεις πιει δέκα ρετσίνες και ο μαγαζάτορας σε κερνάει άλλη μία, αντί να σε χρεώσει εννιά. Αφού το κράτος δεν έχει δικά του λεφτά, δεν θα ήταν λογικό να μειώσει το ποσοστό κέρδους για τους πάροχους του ρεύματος; Αντίθετα αυτό θα μας ενισχύσει με αυτά που πληρώνουμε! Φαύλος κύκλος.
Πάντως σωτηρία δεν υπάρχει. Άκουγα μια συζήτηση προχθές στην καφετέρια και οι εννιά στους δέκα είχαν την άποψη ότι φτάσαμε σ΄αυτή την κατάσταση, όχι από τις ρεμούλες των πολιτικών, αλλά από τα μυστικά σχέδια των σιωνιστών να μας φάνε τις φυσικές πηγές ενέργειας της χώρας. Βγήκε και ο Άδωνις στην τηλεόραση και είπε: «τα ακριβά καύσιμα επιβαρύνουν τους πλούσιους. Οι φτωχοί ούτως ή άλλως δεν χρησιμοποιούν καλοριφέρ και αιρ-κοντίσιον»!
Αφού πήραμε αυστηρά αυτά που είχε η μάνα γραμμένα στο χαρτάκι, περιμένουμε μπροστά στο ταμείο. Με σπρώχνει μια με το καρότσι από πίσω. «Συγνώμη, να περάσω μπροστά; Έχω λίγα πράγματα». «Να έπαιρνες περισσότερα», της λέω. Με αγριοκοίταξε αλλά δεν είπε κουβέντα. Άλλωστε είχε περισσότερα από μας. Ο κόσμος έβγαινε περισσότερο σκυθρωπός απ΄όταν έμπαινε.
Ενώ βαδίζουμε, μου έρχεται έμπνευση. Βγάζω το κινητό και ανεβάζω και γω στο Τουίτερ ένα στιχάκι με τον Μητσοτάκη:
Αχ βρε Κούλη μαλαγάνα,
Πληρώνουμε το ψωμί -λαγάνα.
Λέμε το ψωμί ψωμάκι,
δε γα@@@@σαι Μητσοτάκη!
