Άρθρο
του Δημητρίου Παπαδόπουλου (Σταυριώτη)
Τίτλος: Βαστάτε τ’ άρματα ωρέ παιδιά!
Πολύς λόγος γίνηκε τελευταία για την υπόθεση παρακολούθησης της προσωπικής ζωής του δημάρχου Ωραιοκάστρου Παντελή Τσακίρη και τα επακόλουθά της, η οποία υπόθεση μάλιστα, απέκτησε πανεθνικές διαστάσεις (να σκεφθεί κανείς ότι μέχρι και η εγκυρότατη (sic!) Τατιάνα ασχολήθηκε με την πολύκροτη υπόθεση).
Μια και πέρασαν αρκετές εβδομάδες από το συγκλονιστικό(;) εκείνο γεγονός, είναι ο καιρός κατάλληλος να γίνει μια νηφάλια αποτίμηση. Η σκόνη έχει πλέον επικαθίσει, η ατμόσφαιρα είναι πιο καθαρή και οι κρίσεις ημών των πολιτών ημπορούν να πραγματοποιηθούν όχι πλέον εν θερμώ αλλά με τρόπο νηφάλιο και ψύχραιμο.
Παρατήρηση πρώτη: όταν κάποιος είναι δημόσιο πρόσωπο, είναι αναμενόμενο η προσωπική του ζωή να τίθεται αυτονοήτως στο μικροσκόπιο. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε το λόγο. Αυτοί που ρυθμίζουν και αποφασίζουν για τις ζωές των πολιτών, θεμιτό και αναγκαίο είναι να υπόκεινται σε έλεγχο. (Εννοείται εδώ έλεγχο νόμιμο και εδραζόμενο σε κανόνες τουλάχιστον ηθικούς.)
Στην περίπτωση του δημάρχου Ωραιοκάστρου, αυτός ο έλεγχος έγινε με τρόπο άκομψο (κατά την επιεικέστερη έκφραση). Σωστότερη ίσως θα ήταν ή έκφραση ‘’απαράδεκτο’’. Κάποιοι ιδιωτικοί ντεντέκτιβς τον παρακολούθησαν και τον «συνέλαβαν» να χαρτοπαίζει σε καζίνο του εξωτερικού. Μετά ακούστηκε πως ζήτησαν χρήματα για να μην αποκαλύψουν το γεγονός.
Απορία γράφοντος σε σχέση με το συμβάν. Γιατί όφειλε το πανελλήνιον να ασχοληθεί με την υπόθεση, η οποία είναι ζήτημα της αστυνομίας, των δικαστηρίων και των εμπλεκομένων; Και επίσης, για ποιο λόγο ο παθών δήμαρχος περιφερόταν στα τηλεοπτικά κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας περιγράφοντας το πάθημά του, αφήνοντας πίσω (όπως ισχυρίστηκε τηλεοπτικώς) άλλα σοβαρότερα καθήκοντά του;
Παρατήρηση δεύτερη: αναφέρθηκε στα ΜΜΕ ότι υπάρχει εμπλοκή πολιτικού αντιπάλου του δημάρχου στην υπόθεση. Υπήρξε κάποια σχετική καταγγελία; Έχουμε κάποιο όνομα; Υποβλήθηκε κάποια μήνυση στον υπεύθυνο; Εάν όχι, το πράγμα είναι περίεργο.
Αυτή η συνήθεια των πολιτικών που, για οτιδήποτε κακό τους συμβαίνει, να ισχυρίζονται δηλαδή ότι φταίνε πάντοτε οι κακόβουλοι πολιτικοί τους αντίπαλοι, τείνει να καταντήσει πλέον γραφική. Πρόκειται για μια θλιβερή επαναλαμβανόμενη επωδό που πείθει εν τέλει μόνον τους πεπεισμένους, ομοπαραταξιακούς φυσικά.
Παρατήρηση τρίτη: είχε στ’ αλήθεια κάποιο νόημα η δημοσιοποίηση δελτίων τύπου από τις αντίπαλες δημοτικές παρατάξεις του Δήμου Ωραιοκάστρου σε σχέση με το γεγονός; Χρειαζόταν να μας επισημάνουν τα ήδη γνωστά; Με εκείνες τις τετριμμένες μπούρδες ότι: ‘’καταδικάζουμε… εκφράζουμε τον αποτροπιασμό μας… κ.λ.π.‘’; Φυσικά και ισχύει αυτό. Αυτό δα έλλειπε. Χρειάζεται να μας το ειπούν; Εφ’ όσον επρόκειτο για μια υπόθεση που αφορούσε τον Δήμαρχο, τους παρανομήσαντες ντεντέκτιβς και των αρχών, τι νόημα είχαν οι καταδίκες των πολιτικών συνδυασμών του Δήμου; Δεν είναι αυτονόητες;
Εντύπωση μεγάλη φυσικά προκαλεί και η κοινή δήλωση των συμπαθέστατων προέδρων των κοινοτήτων του Δήμου Ωραιοκάστρου, όπου εκφράζουν την συμπάθειά τους για τα τραγικά (sic) συμβάντα εναντίον του δημάρχου μας. Όπως επίσης και η δραματική όσο και παλικαρίσια (sic!) υπενθύμισή τους προς τους υπαίτιους. Όπου υπογράφουν μεταξύ άλλων και τα εξής: ‘’… η δημοκρατία δεν εκβιάζεται και όποιος έχει αντίθετη άποψη να γνωρίζει ότι θα μας βρει απέναντί του…’’
Βαστάτε τ’ άρματα ωρέ παιδιά! Αγαπητοί πρόεδροι! Ψυχραιμία!
Δεν κινδυνεύει δα και η δημοκρατία μας, επειδή κάποιοι ντεντέκτιβς φωτογράφισαν τον δήμαρχό μας να χαρτοπαίζει σε βουλγάρικο καζίνο και τον εκβίασαν. Η δημοκρατία μας έχει τα κατάλληλα όργανα, αστυνομικά και δικαστικά, να επιληφθούν της υπόθεσης, να εξάγουν τα όποια συμπεράσματα και να τιμωρήσουν τους υπευθύνους. Ημπορεί η επέτειος των 200 χρόνων της εθνικής μας παλιγγενεσίας να εξήψε το εθνικό φρόνιμα των συμπαθεστάτων προέδρων, αλλά ας δείξουν αυτοσυγκράτηση κι ας έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στη δημοκρατία μας.
Υστερόγραφον 1ον: Γνωρίζει ο κ. δήμαρχος την συμπάθεια που τρέφω προς το πρόσωπό του (καίτοι δεν είμαι ψηφοφόρος του), κι ας μην παρεξηγήσει τα γραφόμενά μου. Όπως δεν πρέπει να παρεξηγήσει την προτροπή μου να ξαναδιαβάσει το αριστουργηματικό έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ‘’Ο παίχτης’’… διότι είμαι σίγουρος ότι το έχει αναγνώσει εις το παρελθόν, ως φιλαναγνώστης που είναι…
Υστερόγραφον 2ον: Ίσως βέβαια η υπόθεση αυτή να μην είναι και τόσο απλή όσο εξ αρχής φαίνεται και εις τις παρυφές της να εμφιλοχωρούν δαιδαλώδεις προεκτάσεις, σκανδαλώδεις διαπλοκές και εξόχως γαργαλιστικές καταστάσεις, οι οποίες ενδεχομένως να διαδραματίστηκαν μεταμεσονύχτιες ώρες, επαρκώς διανθισμένες με αιθέριες υπάρξεις (ντάμες σπαθί πιθανότατα ανακατεμένες με βαλέδες μπαστούνια) ορμώμενες εκ του μπλοκ του πρώην ανύπαρκτου σοσιαλισμού και που αναμένουν τον κατάλληλο λογοτέχνη να τις αναδείξει μέσα από το έργο του. Ποιος ξέρει;
