Ο Αλέξανδρος φτάνει στις Σάρδεις… Γράφει ο Παύλος Παπαδόπουλος
Η πρώτη νίκη στο Γρανικό ποταμό θα σήμανε την οριστική απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας. Η νίκη επί των Περσών υπήρξε καταλυτική για την κυριαρχία στη Μικρά Ασία. Μέσα σε λίγους μήνες ολόκληρη η Ιωνία θα ήταν ελεύθερη. Η μετέπειτα πορεία του ελληνικού στρατεύματος θα χαρασσόταν στο χάρτη, σύμφωνα με τον Χαρτ Λίντελ, σα μια σειρά τεθλασμένων γραμμών για πολιτικούς, παρά στρατιωτικούς λόγους κατά την έννοια της υψηλής στρατηγικής.
Οι Πέρσες είχαν κατατρομάξει. Οι περσικές φρουρές άρχισαν να εγκαταλείπουν τις ελληνικές πόλεις. Ο Δαρείος εφεξής θα ταυτιζόταν με το Μέμνονα και θα συγκέντρωνε στρατεύματα στη Συρία και τη Μεσοποταμία.
Στις Σάρδεις…
Σε πρώτη φάση απελευθερώθηκαν σημαντικές πόλεις όπως οι Σάρδεις και το Δασκύλιο. Επρόκειτο να απελευθερωθούν στο επόμενο χρονικό διάστημα με ταχύτητα, ολόκληρη η ελλησποντική Φρυγία και η Λυδία. Οι πόλεις πήγαν χωρίς δισταγμό με το μέρος του Αλεξάνδρου. Γενικότερα η συμπεριφορά του απέναντι στις ¨Δορυλεάτες¨ πόλεις υπήρξε συμπεριφορά ελευθερωτή, ουδέποτε όμως οι εν λόγω πόλεις θα γίνονταν δεκτές στη Συμπολιτεία της Κορίνθου.
Αντικειμενικό στόχο τώρα αποτέλεσε η κατάληψη των Σάρδεων, καθώς ήταν απαραίτητο να κυριευτούν οι θησαυροί της πόλης. Ο Αλέξανδρος θα απαλλοτρίωνε το χρυσό και θα έκοβε εκεί τα πρώτα χρυσά νομίσματα. Στο συνεργάτη του το Νικία επρόκειτο να αναθέσει την είσπραξη των φόρων.
Οι Σάρδεις ήταν φημισμένη πόλη στην αρχαιότητα. Η αρχαιότατη μιρασιατική πόλη υπήρξε και πρωτεύουσα της Λυδίας, η οποία ήταν κατοικημένη από Έλληνες και ήταν το κέντρο της σατραπείας της Λυδίας.
Η πόλη ήταν κτισμένη στο Σαρδιανό πεδίο, την πεδιάδα που εκτεινόταν ανάμεσα στο όρος Τίμωλο και τον Έρμο ποταμό. Οι Σάρδεις διαρρέονταν από τον περίφημο Πακτωλό ποταμό. Υπήρξαν σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος δρόμων που οδηγούσαν προς όλες τις κατευθύνσεις της Μικράς Ασίας και πήγαιναν προς Αρμενία, Μεσοποταμία και Περσία. Από αυτές λοιπόν ξεκινούσαν όλοι οι μεγάλοι δρόμοι και σ’ αυτές κατέληγε η Βασιλική Οδός που ξεκινούσε από τα Σούσα. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο οι Σάρδεις ήταν οχυρό της κυριαρχίας των βαρβάρων στη θάλασσα, καθώς απείχε 100 χιλιόμετρα από τα παράλια. Αυτή η πόλη-κλειδί αποτελούσε πόλη-πύλη για τη Μικρά Ασία. Η σημασία της ήταν στρατηγική.
Η πάλαι ποτέ πατρίδα του μυθικού πλούσιου βασιλιά Κροίσου ήταν φημισμένη για την αρχαία ακρόπολη της, που ονομαζόταν Ύδη. Η Ακρόπολη ήταν χτισμένη πάνω σε ένα απομονωμένο λόφο όλο βράχια με τριπλό τείχος και θεωρείτο απόρθητη. Η πόλη σε όλη την περίοδο της περσικής κατοχής γνώρισε μεγάλη πολυτέλεια. Παρατηρήθηκαν επίσης εκτός από ελληνικές και περσικές επιδράσεις στην τέχνη.
Η κατάληψη.
Ο Αλέξανδρος ήθελε να προχωρήσει βαθιά μέσα στη Μικρά Ασία, επειδή οι Πέρσες κυριαρχούσαν με το στόλο στο Αιγαίο. Για το λόγο αυτό, στην παρούσα φάση, δεν ασχολήθηκε με την πλήρη υποταγή της Μικράς Ασίας.
Πριν ακόμη ο ελληνικός στρατός φτάσει στις Σάρδεις, σε απόσταση εβδομήντα στάδια, ο Φρούραρχος Μυθρίνης και οι Δυνατώτατοι των Σάρδεων έσπευσαν να παραδώσουν την πόλη, την ακρόπολη (η οποία πιστεύονταν ότι ήταν απόρθητη) και τους θησαυρούς. Ο Αλέξανδρος στρατοπέδευσε στον ποταμό Έρμο κοντά στις Σάρδεις και έστειλε τον Αμύντα του Ανδρομένους να παραλάβει την πόλη.
Ο τύραννος της πόλης Μυθρίνης παρέδωσε αμέσως την πόλη και την περσική φρουρά. Ο Αλέξανδρος τοποθέτησε στην ακρόπολη επιμελητή τον Παυσανία με φρουρά από Αργείους. Τον Πέρση Μυθρίνη τον τίμησε και τον πήρε μαζί του στην εκστρατεία. Νέος σατράπης ορίστηκε ο Άσανδρος, ο αδερφός του Παρμενίωνα, ο οποίος πήρε ολόκληρη την εδαφική αρμοδιότητα που είχε ο Σπιθριδάτης. Με τον τρόπο αυτό μείωνε και τους συγγενείς του στρατηγού Παρμενίωνα στην εκστρατεία νιώθοντας μεγαλύτερη ασφάλεια.
Η επόμενη μέρα στις Σάρδεις.
Στους Σαρδιανούς και γενικότερα στους Λύδιους παραχώρησε ελευθερία επιτρέποντας τους να χρησιμοποιούν τους παλιούς τους νόμους. Ξανάδωσε δηλαδή στις Σάρδεις τους αρχαίους νόμους.
Ο Αλέξανδρος ταυτόχρονα αναδιοργάνωσε το περσικό σύστημα των σατραπειών το οποίο είχε ήδη αρχίσει να υιοθετεί. Οι σατράπες έως τότε συγκέντρωναν πολιτικές, στρατιωτικές και οικονομικές εξουσίες και έτσι επαναστατούσαν έναντι της κεντρικής εξουσίας. Ο γιος του Φιλίππου αφαίρεσε από τους σατράπες, που στη Μικρά Ασία ήταν στρατηγοί του, τον έλεγχο των οικονομικών, καθώς έκοβε πλέον νομίσματα ο ίδιος. Έτσι λοιπόν τον οικονομικό έλεγχο τη]ον ασκούσε πια ο ίδιος.
Στο θρησκευτικό τομέα ο Μακεδόνας μονάρχης επανέφερε τη λατρεία του Δία στον παλιό ναό που οι Πέρσες είχαν μετατρέψει σε ναό του περσικού θεού Αχούρα Μάζδα. Διέταξε επίσης να οικοδομήσουν ένα ναό του Δία στην ακρόπολη. Εξέλαβε επίσης ως θεϊκό σημάδι την καταιγίδα με τις αστραπές που ξέσπασε, ενώ αυτός θαύμαζε την ακρόπολη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, τέλος, χτιζόταν ο ναός της Αφροδίτης, μαζί με την οποία λατρευόταν και η Κυβέλη. Στη θέση αυτού του ναού προϋπήρχε τον 5ο και 6ο αιώνα ένα μικρό ιερό.
Θα κλείσουμε λέγοντας ότι στα βασιλικά αρχεία των Σάρδεων βρέθηκε και η προδοτική αλληλογραφία του Δημοσθένη με το Δαρείο. Στις επιστολές ο Αθηναίος πολιτικός έσταζε δηλητήριο εναντίων του Αλέξανδρου. Από την ανάγνωση των επιστολών ο γιος του Φιλίππου συμπέρανε ότι η πρώτη αποτυχία στην Ασία θα συμπαρέσυρε την Αθήνα εναντίων της Μακεδονίας.
–Ο Παύλος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1978 στη Δράμα, μεγάλωσε στις Σέρρες και έζησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Από το 1996 εργάζεται στο δημόσιο σε διάφορες διοικητικές θέσεις. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, της Σχολής Αστυφυλάκων της Αστυνομικής Ακαδημίας, της Σχολής Επιμόρφωσης και μετεκπαίδευσης ΕΛ.ΑΣ., και της Σχολής Ελληνικού Πολιτισμού, του Τμήματος Ανθρωπιστικών. Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Μιλάει Αγγλικά και Γερμανικά.
