Νοικιάζουν διαμερίσματα για να… ξεχειμωνιάσουν και φεύγουν νύχτα, αφήνοντας καμένη γη – Τι γίνεται με τις περιπτώσεις ιδιοκτητών που ζητούν υπέρογκες αυξήσεις μισθωμάτων.
Αυξάνονται το τελευταίο διάστημα οι υποθέσεις με οφειλόμενα κοινόχρηστα, οι οποίες είναι αναρτημένες στα πινάκια των δικαστηρίων, κι ενώ δεν φαίνεται να περιορίζονται οι διαταγές πληρωμής ανείσπρακτων ενοικίων, που τείνουν να εξελιχθούν σε βραδυφλεγή βόμβα για την αγορά μισθωμένων ακινήτων στη Θεσσαλονίκη.
«Δεν έχουν σταματήσει να εκδίδονται διαταγές πληρωμής ανείσπρακτων ενοικίων -για ένα διάστημα το φαινόμενο είχε περιοριστεί-, την ώρα, μάλιστα, που η μη πληρωμή κοινόχρηστων οδηγεί όλο και περισσότερες τέτοιες υποθέσεις στα δικαστήρια. Υπάρχουν περιπτώσεις ενοίκων σε πολυκατοικίες που είναι εκ πεποιθήσεως κακοπληρωτές, θεωρούν πως κάτι δεν λειτουργεί ορθά με τη διαδικασία και τις δαπάνες των κοινόχρηστων. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνων που από την αρχή της μίσθωσης δεν πληρώνουν ενοίκια και κοινόχρηστα», σημειώνει ο πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων Θεσσαλονίκης, Κώστας Χαϊδούτης, ο οποίος λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας -είναι δικηγόρος- βλέπει πολλές τέτοιες υποθέσεις να φτάνουν στο γραφείο του.
Συνήθως, πάντως, για να φτάσει μια υπόθεση απλήρωτων κοινόχρηστων στα δικαστήρια έχει περάσει αρκετά μεγάλο διάστημα καθώς οι πρόσφυγες δεν γίνονται για μικροποσά. Αν πρόκειται για παράδειγμα για κοινόχρηστα που κάθε μήνα κυμαίνονται περί τα 10 ευρώ, τότε δεν αποκλείεται να περάσουν και δύο χρόνια μέχρι την προσφυγή.
Κάποιες μισθώσεις ξεκινούν στραβά από την αρχή
«Σε κάποιες περιπτώσεις η μίσθωση ξεκινά στραβά από την αρχή. Υπάρχουν… εξαφανισμένοι ενοικιαστές, τους οποίους οι ιδιοκτήτες τούς ψάχνουν χωρίς αποτέλεσμα και μετά αγωνιούν αν θα φύγουν… νύχτα, χωρίς να καταβάλλουν, φυσικά, τα οφειλόμενα» σχολιάζει ο κ. Χαϊδούτης, υπογραμμίζοντας πως σαφώς και πρέπει να υπάρχει κατανόηση από την πλευρά του ιδιοκτήτη, ωστόσο όταν κάτι γίνεται κατ΄εξακολούθηση και από τους πρώτους μήνες της μίσθωσης τότε δημιουργεί ανησυχία.
Όταν κάποιος, όπως εξηγεί ο κ. Χαϊδούτης νοικιάζει ένα διαμέρισμα για να… ξεχειμωνιάσει, τελικά φεύγει… νύχτα οφείλοντας ενοίκια, κοινόχρηστα και λογαριασμούς κοινής ωφέλειας. Πρόκειται για περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν φύγει από το προηγούμενό τους σπίτι μετά από έξωση και αναζητούν να βρουν ένα νέο κεραμίδι, χωρίς όμως να έχουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους με αποτέλεσμα να γεμίζουν τους ιδιοκτήτες των ακινήτων με ανησυχία, απώλεια εσόδων και συχνά χρέη. Στις περιπτώσεις αυτές καταβάλλεται συνήθως η εγγύηση και ένα-δύο μισθώματα και μετά ο ενοικιαστής είναι…άφαντος.
Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο τραγική αν σκεφτεί κανείς πως σε κάποιες περιπτώσεις ενοικιαστές που οφείλουν και έχουν ενοχληθεί που ο κάτοχος του διαμερίσματός τους έχει κάνει έξωση φεύγουν προκαλώντας σημαντικές φθορές στο ακίνητο μάλλον για να τους…θυμούνται, αλλά και για να ξεσπάσουν τα νεύρα τους. Ξηλώνουν είδη υγιεινής, πρίζες, ηλεκτρικούς πίνακες και μετά αποχωρούν σαν κύριοι.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος
Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος και αναμφίβολα δεν αφορά ανθρώπους που κατά σύστημα είναι κακοπληρωτές και αδιάφοροι για την ξένη περιουσία.
Ο λόγος για συνεπείς ενοικιαστές που, σε κάποιες περιπτώσεις, αιφνιδιαστικά δέχονται αιτήματα από τους ιδιοκτήτες των ακινήτων όπου διαμένουν για παράλογες αναπροσαρμογές ενοικίων, σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς, καν, να λήγουν τα μισθωτήρια. Το αποτέλεσμα είναι είτε οι ενοικιαστές να φεύγουν από το διαμέρισμα που μέχρι πρότινος κατοικούσαν είτε να αποδέχονται το νέο ενοίκιο, αλλά να είναι δύσκολο να συνεχίσουν να παραμένουν συνεπείς στις νέες τους υποχρεώσεις.
Ερωτηθείς ο κ. Χαϊδούτης για τις υπερβολικές αυξήσεις στα ενοίκια που ζητούν κάποιοι ιδιοκτήτες, τονίζει πως «καλό είναι σε περιπτώσεις, μάλιστα, συνεπών μισθωτών οι αναπροσαρμογές των μισθωμάτων να είναι λελογισμένες. Το ζητούμενο δεν είναι να πετύχεις ένα υψηλό ενοίκιο που τελικά δεν θα λαμβάνεις».
Αξίζει να σημειωθεί πως σε περιπτώσεις που η αναπροσαρμογή είναι μεγάλη δεν αποκλείεται το διαμέρισμα να παραμείνει κενό για μεγάλο χρονικό διάστημα, με αποτέλεσμα ο ιδιοκτήτης να περιορίσει, αναγκαστικά, τις απαιτήσεις του, είτε να βρει ενοικιαστή που είναι άγνωστο αν θα είναι τυπικός στις υποχρεώσεις του.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση ακινήτου για το οποίο ο ιδιοκτήτης του ζητούσε 1.200 ευρώ και, μετά από πολύμηνη προσπάθεια εύρεσης ενοικιαστή, επανέφερε την τιμή στο πρότερο ύψος του μισθώματος, στα 700 ευρώ. Και τελικά το νοίκιασε.
