Αν υπάρχει ένα μουσικό είδος ανεξίτηλα γραμμένο στο καλλιτεχνικό DNA του Γιώργο Νταλάρα, αυτό είναι, αναμφισβήτητα, το ρεμπέτικο. Εδώ και πενήντα ολόκληρα χρόνια περιστρέφεται γύρω από αυτό, το αφήνει για λίγο, ασχολείται με κάτι διαφορετικό, κι έπειτα επιστρέφει, ξανά και ξανά, σαν τον άσωτο υιό που γυρίζει στο σπίτι. Αυτό θα κάνει, για μία ακόμη φορά, στις 4 και 5 Μαΐου, στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Θα αποδείξει, με τον δικό του τρόπο, τραγουδώντας, πως το ρεμπέτικο είναι ένα τραγούδι απόλυτα συνυφασμένο με το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον της Ελλάδας.

«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς το ρεμπέτικο τραγούδι» εξομολογήθηκε στην σημερινή συνέντευξη τύπου που δόθηκε με αφορμή τις νέες αυτές συναυλίες του. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού αυτό το μουσικό είδος είναι η πιο πολύτιμη κληρονομιά που τού άφησε ο πατέρας του, Λουκάς Νταράλας, παρότι του στέρησε άλλα, πολλά και σημαντικά. «Είμαι ευγνώμων στον πατέρα μου, που ήταν ένας καταπληκτικός συνθέτης και εκπληκτικός τραγουδιστής, και στους θειούς μου, που μού μάθανε τα πρώτα ακόρντα. Δεν μπορώ να αποβάλω το ρεμπέτικο από μέσα μου. Ακόμα και στα τραγούδια του Κουγιουμτζή που έχω πει, τραγουδάει ένας Σμυρνιός ρεμπέτης…» παραδέχτηκε ο ίδιος.

Παρόλα αυτά επέλεξε συνειδητά και κατάφερε κάτι πολύ δύσκολο, να διαχωρίσει τη μουσικού του ρεμπέτικου από τον τρόπο ζωής των πρώτων αυθεντικών εκφραστών του: «Εγώ παρότι γεννήθηκα σε μια ρεμπέτικη οικογένεια, δεν ακολούθησα τον ρεμπέτικο τρόπο ζωής. Από πολύ μικρό παιδί, από 12 χρονών, όταν άρχισα ν’ αποστηθίζω εκατοντάδες τραγούδια στο μυαλό μου, είπα ότι θέλω να είμαι συνεπής, υγιής, για να μπορέσω μέσα στα χρόνια να κάνω αυτό που ονειρεύομαι. Και αυτό που ονειρευόμουνα δεν ήταν η ζωή που κάναν οι ρεμπέτες. Πολλοί εξαφανίστηκαν από τα πάθη τους. Δεν μπόρεσαν να χαρούν ούτε το τραγούδι ούτε το πάλκο ούτε τις οικογένειές τους. Και όλοι αυτοί, μαζί και ο Λουκάς ο πατέρας μου, ήταν για μένα το παράδειγμα προς αποφυγήν. Γιατί το ρεμπέτικο, έξω απ΄ τη ζωή που ήταν χαριτωμένη και παιχνιδιάρη, είχε έναν μεγάλο πλούτο μουσικής έφερνε τους δρόμους της βυζαντινής μουσικής, των ψαλμών που η συνέχειά τους είναι τα ρεμπέτικα τραγούδια που τραγουδάει ο κόσμος.»

Από την άλλη πλευρά όμως έχει τη διαχρονική ανάγκη να γεύεται, τόσο ως άνθρωπος όσο και ως καλλιτέχνης, αυτή την πηγαία δύναμη της αντίστασης, της επαναστατικότητας που κρύβει μέσα του το ρεμπέτικο και το καθιστά διαχρονικά αγαπημένο στο πλατύ κοινό: « Γιατί αγαπάει ο κόσμος το ρεμπέτικο; Γιατί το τραγούδι αυτό που ξεκίνησε ως περιθωριακό, κάνει κάτι ιδιαίτερο. Στοχεύει, σαρκαστικό απ’ τη μια μεριά επικριτικό απ΄ την άλλη, εκεί που θα ‘θελε ο ταπεινός άνθρωπος να μιλήσει για αυτά που τον ενοχλούν και δεν μπορεί να το κάνει αλλιώς. Σηκώνεται το πρωί στις 7 η ώρα, πάει στη δουλειά του, έρχεται το απόγευμα, έχει να κοιτάξει το σπίτι του, τα παιδιά του…Δεν μπορεί να γίνει αυτός ο «αναρχικός», ο επαναστάτης, ο ασυμβίβαστος, αυτός που θέλει όλα να τ’ αλλάξει. Έχει λοιπόν δίπλα του τα ρεμπέτικα τραγούδια, αυτό το μουσικό είδος που ξεκίνησε στα μέσα του 19ου αιώνα και υπάρχει στις μέρες μας και κοιτάει στις μέρες μας και δεν πρόκειται να χαθεί ποτέ από την Ελλάδα.» εξήγησε με νόημα ο ερμηνευτής.
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο, πως όπως ο ίδιος μάς είπε, τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι εξαιρετικά δημοφιλή και σε πολλές χώρες της Ευρώπης: «Σε Νορβηγία, Σουηδία, Φιλανδία, Ολλανδία, Γερμανία υπάρχουν πάρα πολλά συγκροτήματα που παίζουν ρεμπέτικα τραγούδια. Μερικοί τα παίζουν πάρα πολύ ωραία» μάς αποκάλυψε περιγράφοντας στη συνέχεια το ρεμπέτικο σαν «έναν αλητάκο που γυρίζει σ’ όλο τον κόσμο».

Στις δύο συναυλίες του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ο Γιώργος Νταλάρας θα συνοδεύεται από καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς με κάποιους από τους οποίους μάλιστα συνεργάζεται για πρώτη φορά. Όπως η κόρη του Πάνου Κατσιμίχα, η ερμηνεύτρια Μαριάνα Κατσιμίχα, Και γι΄ αυτήν την συνεύρεση ο Γιώργος Νταλάρας είναι, δικαιολογημένα, πολύ συγκινημένος: «Ο Χάρης και ο Πάνος Κατσιμίχας ήταν δυο παιδιά με τα οποία έζησα από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Ένιωσα όταν τους γνώρισα μια αγαλλίαση, ότι να, υπάρχουν άνθρωποι, που έστω κι αν εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο απ’ ότι εγώ, συνεχίζουν την παράδοση αυτού που λέω εγώ μεγαλειώδες ελληνικό τραγούδι. Σήμερα έχω δίπλα μου την κόρη του Πάνου, την Μαριάνα Κατσιμίχα. Ξέρετε τι μεγάλη συγκίνηση είναι αυτή για μένα; Αυτό το κορίτσι τραγουδάει καταπληκτικά. Έλεγα πριν από χρόνια και επιβεβαιώνομαι: «Μη λέτε πως θα χαθεί το λαϊκό τραγούδι. Κάποια στιγμή, στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας στην Κυψέλη, θα γεννηθεί ένα κοριτσάκι που θα τραγουδάει σαν την Νίνου…». Και να το που έγινε και γίνεται…» είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.

Στο πλευρό του θα έχει επίσης την Ασπασία Στρατηγού, τον εξαιρετικό μουσικό, ερμηνευτή και γιο του Βαγγέλη Κορακάκη, Βασίλη Κορακάκη, την Χριστίνα Μαξούρη και τους Μιχάλη και Παντελή Καλογεράκη.

Όσο για το πρόγραμμα, αυτό, όπως μάς αποκάλυψε, θα συνδυάζει παλιά με σύγχρονα τραγούδια καθώς, όπως υπογράμμισε, «το ρεμπέτικο είναι το πιο ροκ τραγούδι που έχουμε, είναι στο δρόμο και δεν τελειώνει ποτέ».