ΕΙΔΑΜΕ έναν άνδρα να είναι μόνος (!), κλειδωμένος μέσα στο χρυσοχοείο και να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα για να βγει. Είδαμε τον άνδρα να σπάει τελικά το κάτω μέρος της βιτρίνας. Είδαμε τον ιδιοκτήτη του καταστήματος απ’ έξω, μαζί με άλλους να τον σουτάρουν συνεχώς με μανία εμποδίζοντας τον να βγει.
ΕΙΔΑΜΕ τον άνδρα ζαλισμένο να σέρνεται αιμόφυρτος, να σηκώνεται και να παραπατάει μέχρι να πέσει κάτω. Είδαμε τρεις αστυνομικούς να ορμάνε, να το χτυπούν με ένα γκλομπ, να τον ακινητοποιούν και να του περνάνε χειροπέδες. Ο άνδρας αυτός ήταν, όπως μάθαμε, ο Ζακ Κωστόπουλος, που, όταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ήταν νεκρός. Μάθαμε την επομένη ότι οι ιατροδικαστές δεν κατάφεραν να προσδιορίσουν την αιτία του θανάτου.
ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ τους αστυνομικούς να δοκιμάζουν να ακινητοποιήσουν έναν αιμόφυρτο χωρίς να τον κοπανούν με τα κλομπ. Δεν είδαμε τους αστυνομικούς να αποκλείουν τον χώρο του συμβάντος μέχρι να έρθει η σήμανση. Είδαμε όμως τον ιδιοκτήτη να παίρνει τη σκούπα και να σαρώνει όλα όσα έπρεπε να μείνουν απείραχτα.
ΔΙΟΤΙ αν εξελίσσονταν έτσι τα πράγματα, ποιος μπορεί να αποκλείσει ότι ο Ζακ Κωστόπουλος θα μπορούσε να αποφύγει το μοιραίο;
ΤΕΛΟΣ, αν είχαμε και κανονικούς, σοβαρούς ρεπόρτερ, δεν θα έσπευδαν να βγάλουν πόρισμα για το τι έγινε όταν ο Ζακ μπήκε σε ένα άδειο μαγαζί, χωρίς να συναντηθεί με τον ιδιοκτήτη! Μεταφέρουμε πληροφορίες, τις αποδίδουμε στις συγκεκριμένες πηγές και συνεχίζουμε να ψάχνουμε. Ζητάμε πολλά; Ζητάμε τα αυτονόητα!
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ