Τελικά πόσοι θέλουν να αλλάξει πραγματικά το κέντρο της πόλης

images

31/10/2016

Η συζήτηση για την αγορά Μοδιάνο, μετά την είσοδο των ιδιωτών επενδυτών, μπορεί να αποδειχτεί ευεργετική για μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζει το δυναμικότερο σε επίπεδο αγοράς κομμάτι της πόλης της Θεσσαλονίκης. Όπως για παράδειγμα αυτά της καθαριότητας, του κυκλοφοριακού, των συγκοινωνιών κτλ.
Μια σοβαρή συζήτηση των συναρμόδιων φορέων μάλιστα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αλλάξει άρδην τη φυσιογνωμία του κέντρου, δηλαδή όλης της πόλης, αρκεί να θέλουμε κάτι τέτοιο.
Γι’ αυτό το τελευταίο δεν έχω πειστεί. Δεν έχω πειστεί πόσοι είναι εκείνοι που θα ήθελαν ένα άλλο ιστορικό και εμπορικό κέντρο και πόσοι εκείνοι που δε θέλουν να αλλάξει ριζικά η κατάσταση, αλλά να παραμείνει η σημερινή εικόνα με λίγες βελτιώσεις (κατά τη γνώμη τους).
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως η καρδιά της πόλης, ο χώρος που χαρακτηρίζει όλη τη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να υποστεί σημειακές αλλαγές, που να έχουν αντίκτυπο αξιοσημείωτο στην καθημερινότητα και στην εικόνα τόσο του εμπορικού, όσο και του ιΗ συζήτηση για την αγορά Μοδιάνο, μετά την είσοδο των ιδιωτών επενδυτών, μπορεί να αποδειχτεί ευεργετική για μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζει το δυναμικότερο σε επίπεδο αγοράς κομμάτι της πόλης της Θεσσαλονίκης. Όπως για παράδειγμα αυτά της καθαριότητας, του κυκλοφοριακού, των συγκοινωνιών κτλ.
Μια σοβαρή συζήτηση των συναρμόδιων φορέων μάλιστα θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αλλάξει άρδην τη φυσιογνωμία του κέντρου, δηλαδή όλης της πόλης, αρκεί να θέλουμε κάτι τέτοιο.
Γι’ αυτό το τελευταίο δεν έχω πειστεί. Δεν έχω πειστεί πόσοι είναι εκείνοι που θα ήθελαν ένα άλλο ιστορικό και εμπορικό κέντρο και πόσοι εκείνοι που δε θέλουν να αλλάξει ριζικά η κατάσταση, αλλά να παραμείνει η σημερινή εικόνα με λίγες βελτιώσεις (κατά τη γνώμη τους).
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν πως η καρδιά της πόλης, ο χώρος που χαρακτηρίζει όλη τη Θεσσαλονίκη, δεν μπορεί να υποστεί σημειακές αλλαγές, που να έχουν αντίκτυπο αξιοσημείωτο στην καθημερινότητα και στην εικόνα τόσο του εμπορικού, όσο και του ιστορικού κέντρου (δηλαδή της πυρίκαυστης ζώνης και της ευρύτερης περιοχής). Απαιτείται μια ριζική αλλαγή σχεδιασμένη με σοβαρό τρόπο, που θα αντιμετωπίζει μάλιστα όλα τα μεγάλα προβλήματα και θα δίνει συνολικές λύσεις. Άλλες λύσεις πέραν των συνολικών δεν υπάρχουν. Δεν αντιμετωπίζεται αποσπασματικά το κυκλοφοριακό, ούτε η καθαριότητα, ούτε το συγκοινωνιακό. Τα ημίμετρα δεν αρκούν. Οι όποιες παρεμβάσεις πρέπει να εντάσσονται σε συνολικό σχεδιασμό, αλλιώς με τις μικροεπεμβάσεις λύνεις σημειακά ένα πρόβλημα και το μεταθέτεις κάπου αλλού. Κάτι τέτοιο όμως θα έχει ως αποτέλεσμα τη ριζική αλλαγή της σημερινής εικόνας και δεν ξέρω κατά πόσο είναι επιθυμητό…
Δε χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός ή επιστήμονας για να το κατανοήσει. Καταργήθηκαν θέσεις στάθμευσης τα τελευταία χρόνια, δημιουργήθηκαν προβλήματα σε άλλους δρόμους. Έγιναν νέες πιάτσες ταξί με κατάργηση του προηγούμενου (κακού) καθεστώτος, δημιουργήθηκαν προβλήματα σε άλλες περιοχές. Πεζοδρομήθηκε ένα τμήμα της Αγίας Σοφίας γέμισαν με «ουρές» ταξί οι πιάτσες της Αριστοτέλους, της Ικτίνου, της Μητροπόλεως. Επρόκειτο να δημιουργηθεί πιάτσα ταξί στην Καρόλου Ντηλ και να αλλάξει φορά ο μονόδρομος, δεν έγινε και δημιουργούνται νέα προβλήματα. Κάποτε είχε πεζοδρομηθεί ο άξονας της Αριστοτέλους και είχε δημιουργηθεί χάος και νέα κατάσταση. Αυτή τη νέα κατάσταση ζούμε σήμερα και δεν μας αρέσει… Δεν είναι σίγουρο πως θα μας αρέσει μια άλλη, όμως πρέπει να κάνουμε την επιλογή μας. Και κυρίως πρέπει να κάνουν μια (όχι πενήντα) επιλογή οι τοπικοί φορείς κι ας πονέσει ορισμένους.
Διαβάζω ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης ξανασκέφτεται τη συνολική απαγόρευση των ΙΧ στο κέντρο της πόλης. Τι έχει να σκεφτεί δεν καταλαβαίνω. Από εποχής Λαλιώτη την έχουν σκεφτεί κι ακόμη πιο πριν. Σχέδιο –σοβαρό και εφαρμόσιμο- για να την υλοποιήσουν όσοι τη σκέφτηκαν ούτε υπήρξε και πολύ φοβάμαι ούτε θα υπάρξει. Πυροτεχνήματα. Μέχρι αστικά διόδια έχουν σχεδιαστεί. Βγες τώρα και πες ότι για να εισέλθεις με ΙΧ στο κέντρο θα πληρώνεις και βλέπουμε τι θα καταφέρεις… Κουβέντα για την κουβέντα. Ή έχεις σχέδιο συγκεκριμένο για να κάνεις τέτοιες παρεμβάσεις ή δεν έχει νόημα η συζήτηση.
Τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό. Η ουσία είναι ότι κάθε παρέμβαση που γίνεται για καλό κάνει καλό σε ένα σημείο και δημιουργεί προβλήματα (πολλές φορές μεγαλύτερα) σε άλλο.
Σκέφτομαι ότι εδώ και πολλά χρόνια (πάνω από δέκα) συζητείται η πεζοδρόμηση της Β. Ηρακλείου. Αφορά πρωτίστως την αγορά Μοδιάνο, όπως άλλωστε την αφορά και το μέτρο με τα πασαλάκια στην Ερμού. Χωρίς να διευθετηθούν τα ζητήματα της στάθμευσης, της πρόσβασης των πολιτών, των εργαζομένων, των επαγγελματιών και της τροφοδοσίας των καταστημάτων, εάν υιοθετηθεί θα εξυπηρετήσει πιθανώς κάποιους και θα δημιουργήσει πρόβλημα σε άλλους.
Κι όμως υπάρχει λύση. Εν όψει ολοκλήρωσης του μετρό πιστεύω πως οι τοπικοί φορείς οφείλουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν πάνω σε ένα νέο σχέδιο για το ιστορικό κέντρο της πόλης. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος για μια ακόμη ευρύτερη περιοχή, αυτή που περικλείεται από τις οδούς Αγγελάκη – Αγίου Δημητρίου – 26ης Οκτωβρίου – Νίκης – Νικολάου Γερμανού.
Μια μελέτη που θα ασχοληθεί πραγματικά με τα κυκλοφοριακά και συγκοινωνιακά ζητήματα, αλλά και με τα πολεοδομικά, χωροταξικά και ρυμοτομικά θέματα και θα τα συνδυάσει. Λαμβάνοντας υπόψη τους σχεδιασμούς για το λιμάνι, την παλιά παραλία, το χώρο της ΔΕΘ, το μετρό, πιθανώς το τραμ, τις αλλαγές στις συγκοινωνίες… Ακόμη, την περιοχή των Δικαστηρίων, τις αναπλάσεις και τα σχέδια για μονοδρομήσεις, ακόμη και την πιθανή ανάγκη για ανανέωση του δομημένου περιβάλλοντος, τόσο εντός της περιοχής αυτής, όσο και στις παρυφές της. Μια τέτοια μελέτη είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία.
Αποδείχτηκε ότι στην πόλη μας έχουμε το επιστημονικό δυναμικό για να γίνει μια τέτοια μελέτη, που εκτός από την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων θα δώσει και τη νέα προοπτική για τη Θεσσαλονίκη των επόμενων ετών. Όχι τη Θεσσαλονίκη του 2100… Αλλά τη Θεσσαλονίκη του 2020, του 2025, του 2030.
Στη Γενική Κυκλοφοριακή Μελέτη του 2000 είχαμε ένα δείγμα του τι μπορούμε να σχεδιάσουμε ως πόλη και πως μπορούμε να αλλάξουμε την εικόνα όλης της πόλης κι όχι μόνο της περιοχής που προανέφερα. Αντίστοιχο δείγμα είχαμε και με τη μελέτη για το ρυμοτομικό και χωροταξικό. Το πιο ηχηρό δείγμα που είχαμε όμως είναι το πόσο ανίκανοι είμαστε για να υλοποιήσουμε τέτοια σχέδια.
Θεωρώ ότι οι τοπικοί φορείς οφείλουν από κοινού να δεσμευτούν πάνω σε μια τέτοια μεγάλη μελέτη για τη Θεσσαλονίκη, να την ολοκληρώσουν, να τη βάλουν κάτω και να την υλοποιήσουν με αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Αυτό είναι το μόνο όραμα και η μόνη σοβαρή υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν σε αυτή την πόλη. Αυτή είναι η μόνη μέθοδος για να δοθούν ουσιαστικές λύσεις σε όλα τα ζητήματα καθημερινότητας, χωρίς κάθε λύση να δημιουργεί ένα νέο πρόβλημα.
Επιτέλους, ας σταματήσουμε να κάνουμε όλοι τους ειδήμονες. Γνώμη μπορούμε να έχουμε, όταν όμως καλούμαστε να την εφαρμόσουμε, ας ακούσουμε τους πραγματικά ειδικούς κι ας αφήσουμε τις ξεροκεφαλιές, που και άγονες είναι και ορισμένες φορές επικίνδυνες, ενώ σχεδόν πάντα υποθηκεύουν το μέλλον της πόλης. Αν νοιαζόμαστε γι’ αυτή κι όχι για το αν ο γείτονας έβαλε το δικό του αυτοκίνητο κάτω από το δικό μας μπαλκόνι… Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να είμαστε χρήσιμοι, παρά να κάνουμε όνειρα απραγματοποίητα.στορικού κέντρου (δηλαδή της πυρίκαυστης ζώνης και της ευρύτερης περιοχής). Απαιτείται μια ριζική αλλαγή σχεδιασμένη με σοβαρό τρόπο, που θα αντιμετωπίζει μάλιστα όλα τα μεγάλα προβλήματα και θα δίνει συνολικές λύσεις. Άλλες λύσεις πέραν των συνολικών δεν υπάρχουν. Δεν αντιμετωπίζεται αποσπασματικά το κυκλοφοριακό, ούτε η καθαριότητα, ούτε το συγκοινωνιακό. Τα ημίμετρα δεν αρκούν. Οι όποιες παρεμβάσεις πρέπει να εντάσσονται σε συνολικό σχεδιασμό, αλλιώς με τις μικροεπεμβάσεις λύνεις σημειακά ένα πρόβλημα και το μεταθέτεις κάπου αλλού. Κάτι τέτοιο όμως θα έχει ως αποτέλεσμα τη ριζική αλλαγή της σημερινής εικόνας και δεν ξέρω κατά πόσο είναι επιθυμητό…
Δε χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός ή επιστήμονας για να το κατανοήσει. Καταργήθηκαν θέσεις στάθμευσης τα τελευταία χρόνια, δημιουργήθηκαν προβλήματα σε άλλους δρόμους. Έγιναν νέες πιάτσες ταξί με κατάργηση του προηγούμενου (κακού) καθεστώτος, δημιουργήθηκαν προβλήματα σε άλλες περιοχές. Πεζοδρομήθηκε ένα τμήμα της Αγίας Σοφίας γέμισαν με «ουρές» ταξί οι πιάτσες της Αριστοτέλους, της Ικτίνου, της Μητροπόλεως. Επρόκειτο να δημιουργηθεί πιάτσα ταξί στην Καρόλου Ντηλ και να αλλάξει φορά ο μονόδρομος, δεν έγινε και δημιουργούνται νέα προβλήματα. Κάποτε είχε πεζοδρομηθεί ο άξονας της Αριστοτέλους και είχε δημιουργηθεί χάος και νέα κατάσταση. Αυτή τη νέα κατάσταση ζούμε σήμερα και δεν μας αρέσει… Δεν είναι σίγουρο πως θα μας αρέσει μια άλλη, όμως πρέπει να κάνουμε την επιλογή μας. Και κυρίως πρέπει να κάνουν μια (όχι πενήντα) επιλογή οι τοπικοί φορείς κι ας πονέσει ορισμένους.
Διαβάζω ότι ο δήμος Θεσσαλονίκης ξανασκέφτεται τη συνολική απαγόρευση των ΙΧ στο κέντρο της πόλης. Τι έχει να σκεφτεί δεν καταλαβαίνω. Από εποχής Λαλιώτη την έχουν σκεφτεί κι ακόμη πιο πριν. Σχέδιο –σοβαρό και εφαρμόσιμο- για να την υλοποιήσουν όσοι τη σκέφτηκαν ούτε υπήρξε και πολύ φοβάμαι ούτε θα υπάρξει. Πυροτεχνήματα. Μέχρι αστικά διόδια έχουν σχεδιαστεί. Βγες τώρα και πες ότι για να εισέλθεις με ΙΧ στο κέντρο θα πληρώνεις και βλέπουμε τι θα καταφέρεις… Κουβέντα για την κουβέντα. Ή έχεις σχέδιο συγκεκριμένο για να κάνεις τέτοιες παρεμβάσεις ή δεν έχει νόημα η συζήτηση.
Τα παραδείγματα δεν έχουν τελειωμό. Η ουσία είναι ότι κάθε παρέμβαση που γίνεται για καλό κάνει καλό σε ένα σημείο και δημιουργεί προβλήματα (πολλές φορές μεγαλύτερα) σε άλλο.
Σκέφτομαι ότι εδώ και πολλά χρόνια (πάνω από δέκα) συζητείται η πεζοδρόμηση της Β. Ηρακλείου. Αφορά πρωτίστως την αγορά Μοδιάνο, όπως άλλωστε την αφορά και το μέτρο με τα πασαλάκια στην Ερμού. Χωρίς να διευθετηθούν τα ζητήματα της στάθμευσης, της πρόσβασης των πολιτών, των εργαζομένων, των επαγγελματιών και της τροφοδοσίας των καταστημάτων, εάν υιοθετηθεί θα εξυπηρετήσει πιθανώς κάποιους και θα δημιουργήσει πρόβλημα σε άλλους.
Κι όμως υπάρχει λύση. Εν όψει ολοκλήρωσης του μετρό πιστεύω πως οι τοπικοί φορείς οφείλουν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συζητήσουν πάνω σε ένα νέο σχέδιο για το ιστορικό κέντρο της πόλης. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένος για μια ακόμη ευρύτερη περιοχή, αυτή που περικλείεται από τις οδούς Αγγελάκη – Αγίου Δημητρίου – 26ης Οκτωβρίου – Νίκης – Νικολάου Γερμανού.
Μια μελέτη που θα ασχοληθεί πραγματικά με τα κυκλοφοριακά και συγκοινωνιακά ζητήματα, αλλά και με τα πολεοδομικά, χωροταξικά και ρυμοτομικά θέματα και θα τα συνδυάσει. Λαμβάνοντας υπόψη τους σχεδιασμούς για το λιμάνι, την παλιά παραλία, το χώρο της ΔΕΘ, το μετρό, πιθανώς το τραμ, τις αλλαγές στις συγκοινωνίες… Ακόμη, την περιοχή των Δικαστηρίων, τις αναπλάσεις και τα σχέδια για μονοδρομήσεις, ακόμη και την πιθανή ανάγκη για ανανέωση του δομημένου περιβάλλοντος, τόσο εντός της περιοχής αυτής, όσο και στις παρυφές της. Μια τέτοια μελέτη είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ αναγκαία.
Αποδείχτηκε ότι στην πόλη μας έχουμε το επιστημονικό δυναμικό για να γίνει μια τέτοια μελέτη, που εκτός από την αντιμετώπιση των σημερινών προβλημάτων θα δώσει και τη νέα προοπτική για τη Θεσσαλονίκη των επόμενων ετών. Όχι τη Θεσσαλονίκη του 2100… Αλλά τη Θεσσαλονίκη του 2020, του 2025, του 2030.
Στη Γενική Κυκλοφοριακή Μελέτη του 2000 είχαμε ένα δείγμα του τι μπορούμε να σχεδιάσουμε ως πόλη και πως μπορούμε να αλλάξουμε την εικόνα όλης της πόλης κι όχι μόνο της περιοχής που προανέφερα. Αντίστοιχο δείγμα είχαμε και με τη μελέτη για το ρυμοτομικό και χωροταξικό. Το πιο ηχηρό δείγμα που είχαμε όμως είναι το πόσο ανίκανοι είμαστε για να υλοποιήσουμε τέτοια σχέδια.
Θεωρώ ότι οι τοπικοί φορείς οφείλουν από κοινού να δεσμευτούν πάνω σε μια τέτοια μεγάλη μελέτη για τη Θεσσαλονίκη, να την ολοκληρώσουν, να τη βάλουν κάτω και να την υλοποιήσουν με αυστηρά χρονοδιαγράμματα. Αυτό είναι το μόνο όραμα και η μόνη σοβαρή υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν σε αυτή την πόλη. Αυτή είναι η μόνη μέθοδος για να δοθούν ουσιαστικές λύσεις σε όλα τα ζητήματα καθημερινότητας, χωρίς κάθε λύση να δημιουργεί ένα νέο πρόβλημα.
Επιτέλους, ας σταματήσουμε να κάνουμε όλοι τους ειδήμονες. Γνώμη μπορούμε να έχουμε, όταν όμως καλούμαστε να την εφαρμόσουμε, ας ακούσουμε τους πραγματικά ειδικούς κι ας αφήσουμε τις ξεροκεφαλιές, που και άγονες είναι και ορισμένες φορές επικίνδυνες, ενώ σχεδόν πάντα υποθηκεύουν το μέλλον της πόλης. Αν νοιαζόμαστε γι’ αυτή κι όχι για το αν ο γείτονας έβαλε το δικό του αυτοκίνητο κάτω από το δικό μας μπαλκόνι… Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να είμαστε χρήσιμοι, παρά να κάνουμε όνειρα απραγματοποίητα.

Τάσος Τασιούλας

Πηγή: http://www.voria.gr

Διαβάστε επίσης στο RealOraiokastro 

ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΑ ΘΕΜΑΤΑ

»Λεωφόρος 30ης Οκτωβρίου 1944» πήρε την ονομασία δρόμος στη Θεσσαλονίκη

Πώς και πότε κάνετε αίτηση για επίδομα πετρελαίου θέρμανσης

Ξεκινούν οι ενδιάμεσες εκπτώσεις – Πόσο θα διαρκέσουν

Μοίρασε το άρθρο!