«ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ»– «ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ»: ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ ΜΗΛΙΟΥ

ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ

Αν αγαπάς τα λόγια σου,
είναι περίσσευμά σου.
Στα μάτια σου διαβάζω εγώ,
ότι ποθεί η καρδιά σου.

Σώπα και άκουσε, 
τους κτύπους της καρδιάς μου.
Μες στα φιλιά σου χάνεται,
ο ήχος της μιλιάς μου.

Στην αγκαλιά σου μέρεψα,
πάρε τον έρωτά μου.
Σαν πληγωμένη πέρδικα 
γιάτρεψα τα φτερά μου.

Όσο ποθεί ο δρόμος σου,
τον πόθο μου θα φθάνει.
Γερά κρατεί ο ώμος σου 
κι απάνω του τις έγνοιες μου θα βάνει.

Κι όσα χαμόγελα χωρά η γη,
τόσες χαρές θα δώσει και θα πάρει.
Τολμά κι υπόσχεται η ψυχή,
με ολοκαίνουρια πανιά 
για τη χαρά σου να σαλπάρει.

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

 

ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ

Φτωχά κι ανήλιαγα σπίτια,κρυμμένα.
Κορίτσια την σιωπή ντυμένα.
Πίσω από τζάμια σκονισμένα.
Μέσα σε υπόγεια υγρά και νοτισμένα.
Εκεί η ζωή πριν έρθει,χάνεται.
Στα χείλη,ίχνος χαμόγελου,δεν φαίνεται.
Οι στεναγμοί βουβοί,στα στήθη πνίγονται.
Χαράς τραγούδια,εκεί μέσα δεν ακούγονται.
Μονόδρομος η θλίψη στην ψυχή τους.
Πόσο σκληρός ο δρόμος της ζωής τους.
Πολύ μικρά προσφυγόπουλα,
μες στην ομίχλη και τα κύματα,
της κρύας θάλασσας πνιγήκανε.
Κι όσα δεν πήρε ο θάνατος,
κι όσα επιζήσανε,
σε ξένες χώρες,σε ξένες πόλεις,
σαν τις σκιές, χαθήκανε.
Το σήμερα,το αύριο,
στα όνειρά τους σβήσανε.
Περιπλανήθηκαν για λίγη αγάπη,λίγο φως.
Λίγη ζεστασιά,λίγο φα’ί’ ζητήσανε.

ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ

Μοίρασε το άρθρο!