ΣΩΠΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕ
Αν αγαπάς τα λόγια σου,
είναι περίσσευμά σου.
Στα μάτια σου διαβάζω εγώ,
ότι ποθεί η καρδιά σου.
Σώπα και άκουσε,
τους κτύπους της καρδιάς μου.
Μες στα φιλιά σου χάνεται,
ο ήχος της μιλιάς μου.
Στην αγκαλιά σου μέρεψα,
πάρε τον έρωτά μου.
Σαν πληγωμένη πέρδικα
γιάτρεψα τα φτερά μου.
Όσο ποθεί ο δρόμος σου,
τον πόθο μου θα φθάνει.
Γερά κρατεί ο ώμος σου
κι απάνω του τις έγνοιες μου θα βάνει.
Κι όσα χαμόγελα χωρά η γη,
τόσες χαρές θα δώσει και θα πάρει.
Τολμά κι υπόσχεται η ψυχή,
με ολοκαίνουρια πανιά
για τη χαρά σου να σαλπάρει.
ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ
ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Φτωχά κι ανήλιαγα σπίτια,κρυμμένα.
Κορίτσια την σιωπή ντυμένα.
Πίσω από τζάμια σκονισμένα.
Μέσα σε υπόγεια υγρά και νοτισμένα.
Εκεί η ζωή πριν έρθει,χάνεται.
Στα χείλη,ίχνος χαμόγελου,δεν φαίνεται.
Οι στεναγμοί βουβοί,στα στήθη πνίγονται.
Χαράς τραγούδια,εκεί μέσα δεν ακούγονται.
Μονόδρομος η θλίψη στην ψυχή τους.
Πόσο σκληρός ο δρόμος της ζωής τους.
Πολύ μικρά προσφυγόπουλα,
μες στην ομίχλη και τα κύματα,
της κρύας θάλασσας πνιγήκανε.
Κι όσα δεν πήρε ο θάνατος,
κι όσα επιζήσανε,
σε ξένες χώρες,σε ξένες πόλεις,
σαν τις σκιές, χαθήκανε.
Το σήμερα,το αύριο,
στα όνειρά τους σβήσανε.
Περιπλανήθηκαν για λίγη αγάπη,λίγο φως.
Λίγη ζεστασιά,λίγο φα’ί’ ζητήσανε.
ΕΥΑ ΜΗΛΙΟΥ