Ο μυστικός πόλεμος του Ισραήλ εναντίον του Ιράν

Το Ισραήλ έχει εμπλακεί σε έναν μυστικό πόλεμο εναντίον του Ιράν στη Συρία. Διεξάγει τον πόλεμο αυτό κυρίως με τη χρήση αεροπορικής δύναμης αλλά – μιλάμε για το Ισραήλ – και μέσω μυστικών υπηρεσιών. Αυτό το δεύτερο στοιχείο είναι απαραίτητο για την παροχή πληροφοριών στους πιλότους αναφορικά με τους στόχους που πρέπει να χτυπήσουν. Υπάρχουν επίσης στοιχεία ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί την τακτική των στοχευμένων δολοφονιών στη Συρία. 

Ο στόχος του Ισραήλ δεν είναι άλλος, όπως εξάλλου δήλωσαν σαφέστατα ο Νετανιάχου και ο Λίμπερμαν, από την πλήρη αποχώρηση των ιρανικών δυνάμεων και των μισθοφόρων του από την Συρία. Σύμφωνα με το Foreign Policy, με δεδομένη την στρατηγική της κυβέρνησης ο στόχος αυτός είναι απίθανο να επιτευχθεί. Υπάρχει όμως ένας μικρότερος στόχος για το Ισραήλ που είναι εφικτός. Θέλει να διαταράξει τις προσπάθειες της Τεχεράνης να εδραιωθεί στη Συρία.

Το Ισραήλ πραγματοποιούσε περιοδικά χτυπήματα ενάντια στο καθεστώς της Συρίας και στόχων της Χεζμπολάχ κατά τη διάρκεια ολόκληρου του πολέμου στη χώρα. Από την αρχή του τρέχοντος έτους, ωστόσο, σημειώθηκε απότομη αύξηση της συχνότητας των επιθέσεων αυτών. Επιπλέον τα χτυπήματα έγιναν άμεσα και στοχευμένα εναντίον των ιρανικών εγκαταστάσεων και δυνάμεων. Η επερχόμενη κατάρρευση των δυνάμεων των ανταρτών ήταν αυτή που έφερε την αλλαγή στη στάση του Ισραήλ. 

Όσο οι δυνάμεις των ανταρτών παρέμεναν ζωντανές, το Ισραήλ ήταν ευχαριστημένο απλώς με τη θέση του παρατηρητή. Η ισραηλινή κυβέρνηση διατηρούσε πολύ περιορισμένες σχέσεις με τους αντάρτες στην περιοχή Κουνέιτρα για να εξασφαλίσει ότι ο πόλεμος δεν θα έφτανε στα σύνορα με το Γκολάν, ενώ παρενέβαινε σποραδικά για να διαταράξει την προμήθεια των όπλων προς τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Πέρα από αυτό, η χώρα ήταν ικανοποιημένη με το να βλέπει το καθεστώς του Άσαντ, το Ιράν και κυρίως τους σουνίτες ισλαμιστές να υποβάλλουν ο ένας τον άλλο σε μια διαδικασία αμοιβαίας φθοράς. 

Φέτος, όμως, κατέστη σαφές ότι χάρη στην ρωσική και ιρανική παρέμβαση οι αντάρτες θα ηττηθούν. Το Ισραήλ δεν μπορούσε να παραμείνει στην πολυτέλεια της αδράνειας καθώς αυτό θα επέτρεπε την εδραίωση μιας στρατιωτικής υποδομής και πολιτικής εξουσίας του Ιράν στο έδαφος της Συρίας. Κάτι ανάλογο με τις υπάρχουσες βάσεις του Ιράν στο Λίβανο και το Ιράκ. 

Το Ισραήλ μη θέλοντας κάτι τέτοιο άλλαξε στάση. Τα πιο μεγάλα σε έκταση χτυπήματα ξεκίνησαν την περασμένη άνοιξη και οι στόχοι περιελάμβαναν διάφορες εγκαταστάσεις του Ιράν στη Συρία. Πρόσφατα ο Νετανιάχου ανέφερε ότι η εκστρατεία του Ισραήλ δεν τελείωσε. «Οι δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ θα συνεχίσουν να ενεργούν με απόλυτη αποφασιστικότητα και δύναμη ενάντια στις προσπάθειες του Ιράν να εδραιώσει δυνάμεις και προηγμένα συστήματα όπλων στη Συρία», είπε χαρακτηριστικά σε μια ομιλία του. 

 Είναι δύσκολο να εντοπιστούν ακριβώς τα χτυπήματα που επιχειρεί το Ισραήλ, καθώς η χώρα δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιθέσεις. Επίσης μερικές φορές είναι προς το συμφέρον τόσο της Τεχεράνης, όσο και του καθεστώτος του Άσαντ να αποφεύγουν να δημοσιοποιούν τις επιθέσεις του Ισραήλ. Ωστόσο, υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για συγκεκριμένα χτυπήματα πίσω από τα οποία θα μπορούσε να κρύβεται η χώρα του Νετανιάχου. 

Αυτό πάντως που επιχειρεί το Ισραήλ είναι μια συνεχής και κυκλική εκστρατεία που αποσκοπεί στην ανατροπή των σχεδίων του Ιράν να εδραιώσει και να εμβαθύνει τη θέση του στη Συρία. Θα πετύχει το Ισραήλ το στόχο του; Όπως σημειώνει το Foreign Policy, δεν είναι πιθανό το Ισραήλ να επιτύχει το στόχο της πλήρους απόσυρσης του Ιράν από τη Συρία. 

Το Ιράν έχει επενδύσει μακροχρόνια και πολλά στη χώρα. Η Τεχεράνη έχει επενδύσει πάνω από 30 δισεκατομμύρια δολάρια στη Συρία τα τελευταία επτά χρόνια, σε τομείς, όπως οι υποδομές και οι δυνάμεις ασφαλείας. Οι αεροπορικές επιδρομές και οι στοχευμένες δολοφονίες από το Ισραήλ είναι απίθανο να οδηγήσουν το Ιράν να εγκαταλείψει τη Συρία. Το Ισραήλ είναι πιθανότερο να καταφέρει να περιορίσει τα κέρδη του Ιράν. Αυτό γίνεται και εκτός Συρίας, όπως για παράδειγμα με τις νέες κυρώσεις από τις ΗΠΑ. 

Πάντως λαμβάνοντας υπόψη το βάθος και την έκταση της ιρανικής επένδυσης στη Συρία από την μία πλευρά και τις σχετικά σποραδικές αν και δυναμικές ισραηλινές ενέργειες από την άλλη, φαίνεται πιθανό ότι ένας διαγκωνισμός ανοιχτού τύπου θα είναι μακρύς. Η ισραηλινή εκστρατεία στη Συρία δεν μοιάζει με την προσέγγιση της χώρας σε άλλες περιοχές στα σύνορά της, όπως ο νότιος Λίβανος που ελέγχεται από τη Χεζμπολάχ ή η Γάζα που ελέγχεται από τη Χαμάς. Εδώ πρόκειται για τη μέθοδο που ονομάζεται «κούρεμα του γκαζόν». Το Ισραήλ δεν χτυπά κατά μέτωπο. Δεν ξεριζώνει, κουρεύει.

Μοίρασε το άρθρο!