Oσο βαθαίνει η οικονομική κρίση στην Τουρκία, τόσο αυξάνει η πιθανότητα η χώρα να καταφύγει στις γνωστές υπηρεσίες του ΔΝΤ. Το 2000, η προηγούμενη επέμβαση του ΔΝΤ στη χώρα οδήγησε σε πτώση της παραγωγής και ανεργία, αύξηση των ήδη μεγάλων κοινωνικών ανισοτήτων και σε πλήρη οικονομική κατάρρευση, ένα χρόνο αργότερα.
Όπως και την προηγούμενη φορά, έτσι και η σημερινή οικονομική κρίση έχει βασικά πολιτικές αιτίες. Το καθεστώς Ερντογάν προσπαθεί να διοικήσει την οικονομία σαν να πρόκειται για ισλαμικό στρατό. Τα αντιδημοκρατικά μέτρα έχουν προκαλέσει κοινωνική δυσαρέσκεια και πολιτική αστάθεια, φυγή συναλλάγματος, διεθνή αβεβαιότητα, και μείωση των ξένων επενδύσεων.
Όπως σήμερα στη Τουρκία, έτσι και η Ελλάδα χρεοκόπησε το 2010 εξαιτίας των εγκληματικών λαθών και της διαφθοράς του παλιού-και πάντα αδιόρθωτου- πολιτικού συστήματος. Οι Έλληνες πολίτες θυμούνται την « ευχή» του τότε Επιτρόπου της ΕΕ Ολι Ρεν, τη μέρα της υπογραφής του μνημόνιού με το ΔΝΤ και τους άλλους δανειστές : «καλό κουράγιο». Θα το χρειαστούν σίγουρα οι Τούρκοι πολίτες, γιατί αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα ενός αυταρχικού ηγέτη και ενός αντιδημοκρατικού καθεστώτος.