Δεν είναι προς το συμφέρον μας το πάγωμα της διαδικασίας για τον σχηματισμό κυβέρνησης στην Γερμανία»: Είναι η λιτή, αλλά εύγλωττη, δήλωση που έκανε σήμερα ο γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν κι είναι μια δήλωση που μάλλον θα μπορούσε να προσυπογράψει και ο έλληνας πρωθυπουργός. Η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης στο Βερολίνο και, κυρίως, η παράταση της ακυβερνησίας στην Γερμανία είναι μια εξέλιξη που δεν ευνοεί καθόλου ούτε την ατζέντα των Βρυξελλών και του Παρισιού για το μέλλον της Ευρώπης, ούτε τους σχεδιασμούς για ταχεία και οριστική λύση του ελληνικού ζητήματος.
Ελληνικές πηγές με γνώση των ευρωπαϊκών σχεδίων αλλά και των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές αντιμετωπίζουν με μεγάλο προβληματισμό το πολιτικό αδιέξοδο που διαγράφεται – τουλάχιστον αυτή τη στιγμή – στο Βερολίνο, εντοπίζοντας δύο σοβαρούς κινδύνους: Μια περαιτέρω πολιτική αποδυνάμωση της Ανγκελα Μέρκελ και, παράλληλα, την ακύρωση του, άτυπου έστω, οδικού χάρτη για την ρύθμιση του χρέους.
H αποδυνάμωση, ή ακόμη και η παραίτηση της Ανγκελα Μέρκελ, είναι ένα από τα, όχι πιο πιθανά αλλά υπαρκτά σενάρια, που παρουσιάζονται σήμερα στον γερμανικό Τύπο, όπως μεταδίδει η Deutsche Welle. Είναι μια προοπτική που απεύχονται αυτή τη στιγμή τόσο οι Βρυξέλλες όσο και η Αθήνα, καθώς η γερμανίδα καγκελάριος έχει ήδη φθάσει σε ένα ελάχιστον πλαίσιο συναίνεσης και συνεννόησης με τον Εμμανουέλ Μακρόν για τις θεσμικές αλλαγές στην Ευρώπη και το μοντέλο της οικονομικής διακυβέρνησης – αλλαγές, οι οποίες θεωρούνται επιτακτικές γι αυτή καθαυτή την επιβίωση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης ενώπιον του Brexit.
Σε ό,τι αφορά, δε, αμιγώς την Ελλάδα, η παρουσία μιας ισχυρής Μέρκελ θεωρείται περισσότερο παράγοντας ασφαλείας παρά κινδύνου στη τελική φάση διαμόρφωσης της μετα-μνηνονιακής εποχής. Και τούτο διότι, παρά τις αρχικές εντάσεις, έχει πλέον παγιωθεί ένας σταθερός και ικανοποιητικός δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στην καγκελαρία και το Μαξίμου, ενώ οι πλέον ρεαλιστές της κυβέρνησης πιστώνουν στην Μέρκελ ότι ήταν εκείνη που ανέσχεσε, την τελευταία στιγμή έστω, τις σκληρές εισηγήσεις του συστήματος Σόιμπλε για την Ελλάδα.
Ο παράγων χρόνος είναι η δεύτερη μεγάλη πηγή προβληματισμού για την ελληνική κυβέρνηση μπροστά στην απειλή παρατεταμένης πολιτικής κρίσης στην Γερμανία. Τόσο το ενδεχόμενο πολύμηνης παράτασης στο κενό διακυβέρνησης και στις διαπραγματεύσεις του Βερολίνου, όσο και η πιθανότητα νέων εκλογών στην Γερμανία στις αρχές του 2018 εκτιμάται ότι μπορεί να ναρκοθετήσουν τις συζητήσεις για το χρέος και το χρονοδιάγραμμα για την έξοδο της Ελλάδας από τα Μνημόνια τον επόμενο Αύγουστο.
Η σιωπηλή συμφωνία μεταξύ Αθήνας, Βρυξελλών και Παρισιού δείχνει ως κομβικό ορόσημο για να τηρηθεί αυτό το χρονοδιάγραμμα τον Φεβρουάριο του 2018. Όπως διαμήνυσαν εκ νέου την περασμένη εβδομάδα υψηλόβαθμες κοινοτικές πηγές, τότε πρέπει να ξεκινήσει η παράλληλη συζήτηση για το χρέος και το μοντέλο «εξόδου». Τον Φεβρουάριο επίσης λήγει και η άτυπη προθεσμία που έχει δώσει το ΔΝΤ στους ευρωπαίους για να εκκινήσουν την συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους, καθώς είναι ο μήνας κατά τον οποίο το Δ.Σ. του Ταμείου θα πρέπει να λάβει τις αποφάσεις του για τον ρόλο του στο ελληνικό πρόγραμμα.
Τίποτα απ’ όλα αυτά, ωστόσο, δεν θα μπορέσει να προχωρήσει όσο δεν υπάρχει κυβέρνηση, υπουργός Οικονομικών και καθαρό πολιτικό τοπίο στην Γερμανία. Πολύ περισσότερο, δε, όσο παρατείνεται και βαθαίνει η εσωτερική πολιτική κρίση, τόσο λιγότερο θα βρίσκεται στις προτεραιότητες των γερμανικών κομμάτων το ελληνικό ζήτημα.
Ως εκ τούτων, το ενδιαφέρον και η προσοχή της Αθήνας εστιάζουν πλέον όλο και πιο έντονα στη Γερμανία, οι πληροφορίες κάνουν λόγο για ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με Παρίσι και Βρυξέλλες και, κατά πολιτική ειρωνεία ενδεχομένως, επιδίωξη και ευχή όλων είναι μια όσο το δυνατόν πιο σύντομη και καθαρή νίκη της Μέρκελ στο μεγάλο μπρα ντε φερ του Βερολίνου…
